Samostalna izložba slika i akvarela Vlastimira Nikolića, istoričara umetnosti iz Beograda, otvorena je 24. 04. 2008. u 19:00 sati. Izložbu je otvorio Milosav Buca Mirković, književnik i likovni kritičar iz Beograda. Izložba je bila otvorena do 28. 05.2008.
“…Čarolija Nikolićevog slikanja je u načini na koji razčlanjuje slikareve povode, ono prvo, vidljivo, što oko i duh susreću. Forma, oblici, najavljuju predmetnost, ali ovu formu kao delimično dovršeni krug, slikar rastvara, preoblikuje, i u prvi plan stavlje način vidjenja, nešto unutrašnje, ma šta to bilo, što zadana forma najavljuje, ali i sakriva…Akvarel, ili slika Vlastimira Nikolića nije tek opis, ili njegovo proširenje, već i komentar, razbijanje i ponovno ustrojavanje bića, pejsaza, predmeta koje slikar osvaja…Stvari kao i bića pretenduju na dvostrukost, višeznačnost, tajnovitost, što su druge reči za neiscrpnost, trajanje. Da bi postala prizor, znak nekog višeg drugačijeg, proširenog značenja, stvar se mora osloboditi prvog, vidljivog značenja, i pogurati prema “prizoru ničega”, da bi dodirnula svet širi od sebe, vodu univerzalnosti. Ako je šta krik u raljam kosmosa, onda je to boja, krik koji podseva na glas svetlosti koja kao da dolazi iz iskoni koju sanjamo, ali je kao večno pokretljivu, ne možemo dosegnuti ni sažeti. Slikar, u ovom smislu, njegova slika je, deformacija, prepreka, izlomljena staza koja ne vodi nekom objektu na dnu kojeg, bez ovog rada i učinka boja, svetlosti, ritma, ugla gledanja i perspetive, ne bih vido ono što posredstvom slike vidim. O ovom aktivitetu i zračenju valja govoriti kada je reč o akvarelima i platnima vlastimira Nikolića, ne gubeći vreme u naporu da prepoznajemo početke predmeta i prizora iz kojih se ova nesumljiva življenost izliva…”
Muharem Pervić
