Izložba slika – nastalih u radu Likovne kolonije Gornjak – otvorena je 29. 07. 2005. u 20:00 sati. Izložbu su otvorili Miletić Mihajlović – Tića, Predsednik Skupštine opštine Petrovac i Vlastimir Nikolić, slikar, inicijator osnivanja kolonije i njen učesnik. Organizatori Drugog letnjeg saziva kolonije su: Skupština Opštine Petrovac, Kulturno-prosvetni centar i Zavičajni muzej. Izložba je bila otvorena do 10. 09. 2005.
Pokretanje i puno aktiviranje kompletne slikarske kolonije na terenu Petrovac na Mlavi i okoline , sa posebnim naglašavanjem inspirativnog ambijenta Gornjaka, Vitovnice i Gornjačke klisure, ponajviše je plod dugogodišnjih i istrajnih nastojanja Vlastimira Nikolića, istoričara umetnosti i slikara, rodjenog petrovčanina, koji je došao na ideju da se oko jezgra budućeg umetničkog-savremenog muzeja i legata formiraju periodične umetničke kolonije vezane za ovo područje, čija bi delatnost bila usmerena na obogaćivanje osnovnog fonda, kao poluga koja usmerava energiju žive umetnosti ka odredjenim ciljevima. Tako je osnovana i prva akcija te vrste, kao delatna likovna radionica, bila posvećena akvarelu, grani u kojoj je već uveliko i sam Nikolić postigao kao stvaralac značajne rezultate u najužem krugu najodabranijih protogonista te discipline u našoj sredini, tako da je leta 2000. u prostoru hola gimnazije posle susreta akvarelista poznate “Tiske akademije” početkom leta bila priredjena kolektivna izložba svih protogonista ove kolonije, pravi omaž, ovoj izornoj najstarijoj slikarskoj tehnici, i ujedno najtežoj likovnoj disciplini. U godini kada se obeležava punih sto godina od osnivanja najstarije likovne kolonije u Srbiji, one koju je sa idejom okupljanja svih umetnika slovenskog juga pokrenula i oživotvorila Nadežda Petrović, u Sićevu 1905, ova eminentna slikarska kolektivna radionica sabrala je umetnike iz nekoliko udaljenih punktova, sa područija Beograda, zatim Pančeva, Smederevske Palanke, Kragujevca, uz učešće i jednog umetnika iz Petrovca. Ono što bi predstavljalo zajednički imenitelj ovih slikarskih protagonista, određenih ličnosti sa već uobličenim i orginalnim poetikama i vidovima izražajnosti, od raznih oblika figuracija i odnosa prema kompleksu realiteta, do asocijativno-apstraktnih i simboličkih iskaza. Ništa manje važno je da su bezmalo svi od plejade uključenih aktera uveliko osvedočeni pobornici i akteri takozvanog „kolonističkog pokreta“, koji je kod nas pokazao punu snagu istrajnosti sa zaokruženjem punog veka.
Tako, Dečov Pal i Čeda Kesić istupaju ne samo kao protagonisti poznate grupe „Pesak“ koja obuhvata najjača slikarska imena Banata, vezana za istoimenu slikarsku koloniju „Deliblatski pesak“, jaku instituciju međunarodnog profila i ugleda. Uz to, Dečov i Kesićsu, kao umetnici „u dodiru sa prirodom“ osnivači posebnih kolonija u Opovu i one krstareće „Dunavom do slike“, kao i galerija sa ozbiljnim programima u Opovu i Starčevu (Boem). U liku Dragoslava Husara, koji kao akvarelista čini istinsku sponu između orginalne, prve petrovačke kolonije i ovogodišnjih zbivanja, predočen je, isto tako, jedan od najžešćih i najistrajnijih učesnika u kolonijama, i to sa obe strane Drine, ali i kao veoma redak, samobitan talenat u disciplini akvarela. Dva slikara iz Šumadije, Goran Stojanović iz Smederevske Palanke i Milivoje Štulović, slikar, scenograf i organizator kolonija iz Kragujevca (Mostovi Balkana), mogu da se priključe nizu veoma agilnih umetnika koji deluju iz manjih centara, sa ništa manje inteziteta i kvaliteta. Ovoj grupaciji umetnika, uz osnivača Nikolića, kao pisac redova mogu mirne duše nabrojati razna kolonistička i umetničko-radionička iskustva, od preko stotinu, u svim disciplinama, uz napomenu da se kao i u velikom svetu umetnosti, i u ovim manjim posebnim akcijama, ne može ama baš sve predvideti i da svaka istinska kreacija nosi adekvatnu dozu iznenađenja. Posle „Puta u Gornjak“ i „Noći u Gornjaku“ romantičnog Đure Jakšića, nova slikarska obzorja na Gornjaku su himna svetlosti.
Dušan Đokić, slikar i likovni kritičar
